حیا......

 بدانکه خدای عز وجل را نامهای بزرگوار است و صفتهای پاک، 

نامهای نیکو و صفات پسندیده ، نامهای ازلی و صفتهای سرمدی ،  

خود را به آن صفتها بستود و در پیغامها و نامهای خویش آن صفتها و  

نامها را به مردم وانمود ، 

از جمله ی آن صفات یکی «حیا» است که  

اثبات آن در آیت و در خبر معلوم است 

چنانکه در خبر آمده که 

 خداوند از بنده ای که دست به سوی او دراز کرده حیا می کند 

بیچاره آدمی که کشته ی غفلت است و گرفته ی جهالت 

از مردم همی شرم دارد ولی از خدا شرم ندارد  

و خداوند از این خوی واخواست می کند و می گوید:  

از مردم می ترسید در صورتیکه خداوند سزاوارتر است که از او بترسید 

 -باز می گوید :  

چه بی انصاف است بنده ی من - 

 مرا می خواند من شرم دارم او را رد کنم 

و او معصیت می کند و شرم ندارد! 

پیر طریقت گفت :

 شرم حصار دین است و مایه ی ایمان و یقین و نشان کَرَم  

و خلق در این مقام بر سه گونه اند: 

غافلان ، عاقلان ، عارفان 

غافلان از مردم شرم دارند و ایشان ستمکارانند 

عاقلان از فرشتگان شرم دارند و ایشان مقتصدانند 

و عارفان از حق شرم دارند و ایشان سابقانند! 

نیز گویند حیا بر هفت وجه است:

 ادامه دارد........

 منبع: 

از تفسیر ادبی و عرفانی قرآن کریم برگرفته از کشف الاسرار خواجه عبدالله انصاری